ΜΙΑ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΒΟΛΤΑ . . .

Ήρθες πλάι μου

σαν γαλατένιο πρωϊνό του νησιού μου

ραντισμένο με σταγόνες ροδιού

και γύρη από κρίνο

τυλιγμένο σε ατλαζένιες φασκιές
μ΄ ένα λουλουδιαστό μονόγραμμα
κεντημένο στην άκρη
της πανάρχαιας ταυτότητάς του

Ήρθες μ΄ ένα κλωνάρι λυγαριάς
κι ένα χρωματιστό παγωνίσιο φτερό

Τότε έκλεισα τα μάτια
κι είδα το ναό της Ήρας να ορθώνεται

ξαναχτίζαμε μαζί τα θεμέλια
κουβαλώντας πέτρες από τις σπηλιές

ιερά πεζούλια να κάθεται η ψυχή
να ξαποσταίνει

κι η φωνή να ενώνει τις χορδές της
με τους παλμούς των κυμάτων

Ήρθες με δυο χαρακιές φεγγαριού
ανάμεσα στα φρύδια

και μια ατελείωτη υπόσχεση
στα μάτια σου.

Από την ποιητική συλλογή *Στιγμές Αποκάλυψης*
της Κούλας Καραμηνά -Πόθου
Φωτογραφίες Αθηνά Π. Κ.

(σημ. Στις φωτογραφίες διακρίνεται το όρος Μυκάλη (Ιερό κέντρο των Ιώνων), στα Μικρασιατικά παράλια, απέναντι από την Σάμο , σε απόσταση αναπνοής . Τις χωρίζει ο Επταστάδιος Πορθμός , πλάτους 2.200 μέτρων.
Από την Μυκάλη ανατέλλει ο ήλιος το πρωί κι αυτή την ανατολή απολαμβάνω καθημερινά.
Το περίγραμμά της, το ύψος της , τα συννεφάκια που συνωστίζονται στην κορυφή της, οι ακτές που απλώνονται στα πόδια της, όλα γνώριμα .
Την θαυμάζω στις απογευματινές μου βόλτες στο Ποτακάκι, λουσμένη στα χρώματα του δειλινού και στέλνω χαιρετισμούς στην αντίπερα όχθη .
Την έχω υμνήσει με τα πινέλα και τα χρώματα μου , την έχω φωτογραφίσει άπειρες φορές, γιατί είναι οι μνήμες μας, είναι οι ρίζες μας , ένα κομμάτι της καρδιάς μας. )

--------------------------------------------------------------------------------------------------


ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΕΝΤΟΣ ΣΑΜΟΥ

ΕΚΔΗΛΩΣΗ
στο ΚΑΡΛΟΒΑΣΙ ΣΑΜΟΥ (αίθουσα Δήμου)
την Δευτέρα 24/11/07 στις 7 μ.μ.

ΜΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΠΑΝΙΟΥ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΥΛΙΚΟΥ
για την Δυτική Σάμο στις τελευταίες δεκαετίες,
του γνωστού φωτογράφου ΝΙΚΟΥ ΝΟΟΥ

παρουσιάζει η συγγραφέας ΕΛΣΑΣ ΧΙΟΥ ,
συμμετέχουν: η ΧΟΡΩΔΙΑ ΗΔΥΛΗ
και εκπροσώπος του περιοδικού «Απόπλους» ,
που θα αναφερθεί στην πρόσφατη έκδοση του Λευκώματος,
«35 χρόνια με τον φακό της επικαιρότητας, 1960-1995».

ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΣΚΟΥΡΙΑΣ

ΣΚΟΥΡΙΑΣΜΑ : Η ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΑΠΟΨΗ

Το σκούριασμα είναι μια χημική αντίδραση σε δύο στάδια. Για να σκουριάσει το σίδερο απαιτούνται και νερό και οξυγόνο . Αρχικά τα άτομα του σιδήρου αντιδρούν με άτομα οξυγόνου και σχηματίζουν οξείδιο του σιδήρου:

ΣΙΔΗΡΟΣ + ΟΞΥΓΟΝΟ = ΟΞΕΙΔΙΟ ΤΟΥ ΣΙΔΗΡΟΥ

Στη συνέχεια, τα μόρια του οξειδίου του σιδήρου ενώνονται με τα μόρια του νερού και σχηματίζουν ενυδατωμένα μόρια οξειδίου του σιδήρου:

ΟΞΕΙΔΙΟ ΤΟΥ ΣΙΔΗΡΟΥ + ΝΕΡΟ = ΕΝΥΔΑΤΩΜΕΝΟ ΟΞΕΙΔΙΟ ΤΟΥ ΣΙΔΗΡΟΥ

Το κοινό όνομα του ενυδατωμένου οξειδίου του σιδήρου είναι σκουριά.

ΣΚΟΥΡΙΑΣΜΑ: Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΑΠΟΨΗ

Το σκούριασμα,
πέρα από μια χημική αντίδραση
είναι το ταξίδι ενός μεταλλικού αντικειμένου στο χρόνο


Το σίδερο προσπαθώντας ν΄ανασάνει
... οξειδώνεται
Μένοντας στην βροχή
... σκουριάζει

Έτσι απλά ...



Ένα κομμάτι σίδερο
Μια ανάσα, μια σταγόνα και ο χρόνος.
Μια χημική αντίδραση και
φτάνουμε στο μεγαλείο της σκουριάς

Ξεδιπλώνω
τη δική μου ματιά στην φθορά των πραγμάτων.

Πρώτη ύλη στις φωτογραφίες μου
τα χρώματα της ΣΚΟΥΡΙΑΣ
οι κοκκινωπές, πυρόξανθες ή καστανές
αποχρώσεις της



Σκουριά ... στο λουκέτο

... στην αλυσίδα
... στην άγκυρα
... στο συρματόπλεγμα
... στην κλειδαριά
... στο βαρέλι

στον σύρτη

στο αλέτρι

στο μηχανισμό του ανεμόμυλου

στο μεταλλικό κουτί

στην καρότσα

στην καμπύλη της εξώπορτας

στο μπαλκονάκι

στο ψαλιδάκι , στην ποντικοπαγίδα

στα πεταμένα παλιοσίδερα

φωτο Αθηνά ΠΚ

στα αγροτικά εργαλεία

Σιδερένια αντικείμενα
παρατημένα , εκτεθειμένα,
παροπλισμένα, άχρηστα πιά


Θύμισες και συνειρμοί ...

ΟΝΕΙΡΑ ΣΠΟΡΟΙ

ΟΝΕΙΡΑ ΣΠΟΡΟΙ

Μέσα στη σιωπή της σκέψης μου

αντιλαμβάνομαι τον εσωτερικό μου κόσμο
σαν ένα σπόρο,
κατά κάποιον τρόπο μικρό κι ασήμαντο,

αλλά και γεμάτο δυνατότητες.

Και βλέπω μέσα του
το σπέρμα ενός θαυμάσιου δέντρου,
του δέντρου της ζωής μου,
σε διαδικασία εξέλιξης.


Κάθε σπόρος περιέχει
το πνεύμα του δέντρου που θα γίνει μετά.
Κάθε σπόρος ξέρει πώς να μετατραπεί σε δέντρο
πέφτοντας σε γόνιμη γη,


απορροφώντας τους χυμούς που τον τρέφουν,
απλώνοντας τα κλαδιά και τα φύλλα του,
γεμίζοντας καρπούς και λουλούδια
για να μπορέσει να δώσει ό,τι έχει να δώσει.



Κάθε σπόρος ξέρει
πως θα καταφέρει να γίνει δέντρο.
Και τόσοι είναι οι σπόροι
όσοι και τα κρυφά όνειρα.


Μέσα μας, αμέτρητα όνειρα
περιμένουν τη στιγμή που θα γονιμοποιηθούν,
θα πετάξουν ρίζες και θα γεννηθούν,
θα πεθάνουν σαν σπόροι ...
για να γίνουν δέντρα.


Δέντρα θαυμάσια και περήφανα
που όλα μαζί μας λένε, σταθερά,
ν΄ακούμε την εσωτερική μας φωνή,
ν΄ακούμε προσεκτικά
την σοφία των ονείρων-σπόρων που έχουμε μέσα μας.


Αυτά τα όνειρα δείχνουν τον δρόμο
με σημάδια και σύμβολα όλων των ειδών,
σε κάθε γεγονός, σε κάθε στιγμή,
στα πράγματα και στα πρόσωπα,
στον πόνο και στην ευχαρίστηση,
στον θρίαμβο και στην αποτυχία.



Το όνειρo μας μαθαίνει, στον ύπνο ή στο ξύπνημα,
να βλέπουμε,
να ακούμε,
να συνειδητοποιούμε.
Μας δείχνει την πορεία με φευγαλέα προαισθήματα
ή με εκτυφλωτικά φωτεινές αστραπές.


Και έτσι μεγαλώνουμε
αναπτυσσόμαστε
και εξελισσόμαστε ...


Και μια μέρα, ενώ διασχίζουμε
αυτό το αιώνιο παρόν που ονομάζουμε ζωή,
οι σπόροι των ονείρων μας
θα μετατραπούν σε δέντρα
και θα ξεδιπλώσουν τα κλαδιά τους,


που σαν γιγάντια φτερά
θα διασχίσουν τον ουρανό,
ενώνοντας με μια μόνο γραμμή
το παρελθόν μας με το μέλλον μας.


Δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε ...
Τους συνοδεύει μια εσωτερική σοφία ...
Γιατί κάθε σπόρος ξέρει
πως θα γίνει δέντρο.

φωτο Αθηνά Π.Κ.

Από το βιβλίο "ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙΣ"
(με τις ιστορίες κοιμούνται τα παιδιά και ξυπνάνε οι μεγάλοι)
του Αργεντίνου συγγραφέα ΧΟΡΧΕ ΜΠΟΥΚΑΙ (Jorge Bucay)

AN M΄ AΓΑΠΑΣ ...

Περιδιαβαίνοντας στις γειτονιές της καρδιάς μου
κάνει αισθητή την παρουσία του ,
ο αυτοαποκαλούμενος Ματθαίος ο γκρίνιας ,
πάντα μαζί με την γλυκιά συμβία του, την Μπέττυ
και την ζηλιάρα σκυλίτσα του , την Ηρώ.
Ένας τύπος μποέμ,
ένας καλλιτέχνης μουσικός με πολλές ευαισθησίες .
Ψυχή της παρέας σε ξενύχτια ... μετά μουσικής !!

Αγγίζει το πιάνο και ταξιδεύουμε
Τραγουδάει και αναπολούμε "Νέο Κύμα"
Παίζουμε όλοι μαζί παντομίμα και ξεκαρδιζόμαστε

... για μένα ένας ευαίσθητος ποιητής
κι ας μην το παραδέχεται !!!!

Δικοί του οι παρακάτω στίχοι ...

ΑΝ Μ΄ ΑΓΑΠΑΣ .......

Γλάστρα θα πλάσω απ’ τα οστά μου

Με χώμα τρίμα απ’ το κορμί μου

Για λίπασμα τα δάκρυα μου

Και σπόρο κόκκο απ’ την καρδιά μου.

Ζωή θα παίρνει απ’ τη ζωή μου

Χρώμα θα βάλω απ’ την ψυχή μου

Θα’χει οξυγόνο απ’ την πνοή μου.

Κλαδιά από την αντοχή μου.

Βράδυ κρυφά θα την αφήσω

Στα σκαλοπάτια του σπιτιού σου

Θ’ ανθίσει ωσότου να γυρίσεις

Κι αν μ’ αγαπάς, θα με γνωρίσεις.

Don. Mateous

φωτο Αθηνά ΠΚ