9/5/10

στην μητέρα μου



Mανούλα, μητέρα, μαμά, μαμίκος


Μανούλα σημαίνει αγάπη

Αγάπη,

άδολη αγάπη,

χωρίς αντίκρισμα,

χωρίς πάρε δώσε,

χωρίς μικρότητες,

χωρίς να περιμένει τίποτα,

δόσιμο με απέραντη στοργή.

Στοργή,

στοργή απεριόριστη,

πέρα από τα όρια,

καθολική και ολοκληρωτική προσφορά.


Προσφορά,

καθημερινή προσφορά,

προσφορά του να μην τρώει για να΄χει να σε ταΐσει,

να σου δώσει ότι έχει,

πάνω απ τις δυνάμεις της,

να σε προστατέψει στην μεγάλη της αγκαλιά.

Αγκαλιά,

μια τεράστια αγκαλιά,

στην οποία βρίσκεις καταφύγιο, ζεστασιά, καλοσύνη,

κατανόηση, σοφία, συμπόνια, προστασία.


Γλυκιά μαμά Χάιδω ,

ακούραστη και υπομονετική,

ήξερες πάντα να δίνεις ,

ήξερες μόνο να δίνεις,

να προσφέρεις αγόγγυστα ,

χωρίς να παραπονιέσαι, χωρίς να ζητάς ,

πάντα με το χαμόγελο και τον καλό σου τον λόγο για όλους.


Τα δώρα της καρδιάς σου

Που τόσο απλόχερα τύλιξες με την αγάπη σου ,

Τα κρατάμε για πάντα μέσα μας,

Πολύτιμα φυλαχτά και εφόδια:

Για εμάς τα παιδιά σου και για τα εγγόνια σου,
οι ευχές σου και η αγάπη σου,
θα είναι φάρος φωτεινός για όλη μας τη ζωή"


Ύστατος φόρος τιμής ,

σήμερα η γιορτή της μητέρας,

σήμερα τα εξάμηνα της μανούλας μου







12 σχόλια:

eleni είπε...

Τρυφερό αφιέρωμα στη μνήμη της μαμάς σου!
Είναι οι μεγάλες απούσες από τη ζωή μας και τη σημερινή μέρα τους αξίζει αυτή η αναφορά.

Χρόνια πολλά σε όλες τις μανούλες!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Και αν βλέπουν οι ψυχές, η δική της πρέπει να είναι ήσυχη για την άξια συνέχειά της ...
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ σε όλες τις μανούλες

Φιλί και Γλαρέμιες αγκαλιές

Δημιουργία είπε...

Να εισαι καλα Αθηνα να τη θυμασαι παντα με αγαπη.
Χρόνια Πολλά σε όλες τις μανούλες, να χαιρομαστε και να καμαρώνουμε τα παιδιά μας!

Mariela είπε...

Αθηνά μου, νομίζω πως εδώ τα λόγια περιττεύουν....
να είσαι καλά γλυκιά μου....
Χρόνια πολλά σε όλες τις μανούλες...

LIA είπε...

Να είσαι καλά να θυμάσαι τη μανούλα σου.
Τα λόγια σου χάδι απαλό θα αγγίξουν την ψυχή της. Θα είναι πάντα δίπλα σου στη χαρά και στη λύπη. Τι κι αν δεν μπορούν να τη δουν τα γήινα μάτια σου; Θα είναι πάντα εκεί και η γλυκιά της αύρα θα αγκαλιάζει την καρδιά σου και θα χρωματίζει το δρόμο σου.
Και βέβαια θα είναι υπερήφανη για την κόρη της, για την Αθηνούλα της.
Σε φιλώ

Giorgos Varvakis είπε...

Σπουδαία ανάρτηση!!
Μνημόσυνο ψυχής!!
Να είσαι καλά Αθηνούλα
Φιλιά
Καλή εβδομάδα

Ανεράιδα είπε...

Τι βαθιά συγκίνηση από τα λόγια σου, από τον Ξυλούρη που ακούγεται, από την αγάπη που της έχεις! Πιστεύω βαθιά ότι τα έντονα συναισθήματα μετατρέπονται σε ενέργεια που με κάποιο τρόπο γίνεται αισθητή από τα αγαπημένα μας πρόσωπα, αφού έχουν φύγει....Δεν μπορεί να είναι αλλιώς, εγώ τουλάχιστον έχω ανάγκη να το πιστεύω αυτό... Καλώς σε βρήκα!

don.mateous είπε...

Όσοι δεν τη γνωρίσανε,
κρίμα, τον εαυτό τους αδικήσανε!

Don.Mateous

don.mateous είπε...

Κι όταν ξαφνικά μας έφυγε το χωριό μίκρυνε.
Και μίκρυνε τόσο πολύ που εγώ πια δεν χώραγα.
Και οι ελλείψεις; Που τις βάζεις τις ελλείψεις;

Το σύνδρομο της έλλειψης από τα πρώτα λεπτά της φυγής.
Τόση απέραντη και άδολη αγάπη, από ποιόν τώρα;

Τόση λαϊκή σοφία από πού θα εισέπραττα;

Τόση κατανόηση, τόση καλοσύνη, τόση αυταπάρνηση.

Αυτή δεν ήταν μάνα σας.
Ήταν μάνα μας, μάνα τους.
Ήταν η ΜΑΝΑ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ..

Και έφυγε έτσι όπως το ήθελε.
«Είμαι γεμάτη ευτυχισμένη και χαρούμενη. Θα φύγω ήσυχη»
Τόπε και τόκανε.
Και έφυγε έτσι ξαφνικά και γρήγορα μη και κουράσει.
Και σκοτείνιασε η γειτονιά και ορφάνεψε το παραθύρι μου.

Ευτυχώς που απλά μας έφυγε. Ευτυχώς που δεν πέθανε.
Η Χαιδούλα μου ζει. Ζει στις ψυχές μας στην καρδιά μας στη μνήμη μας.
Και θα ζει για πάντα.
Εγώ την ανακήρυξα (έστω και μετά θάνατο) διδάκτορα με έδρα στην καρδιά μου.
Διδάκτορα της αγάπης, της καλοσύνης, της ευπρέπειας του ανθρωπισμού.

Άρχισα πάλι σιγά-σιγά να ανοίγω το παραθύρι μου.
Και τη βλέπω. Τη βλέπω όπως και τότε μαζί με την ανατολή.
Και η ψυχή μου γλυκαίνει. Γλυκαίνει και ξεκουράζεται όπως και τότε.

Θα την αγαπώ τόσο όσο με αγάπησε. Αν το καταφέρω.

Don.Mateous......

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

Όμορφη η μητέρα σου, όμορφα τα λόγια σου για αυτήν!

Καλημερένια!

Georgia είπε...

Και ήρθε ένας βαρύς χειμώνας , πόρτες παράθυρα κλειστά , θλίψη ,απουσία .
Η καρδιά , το μυαλό και η ψυχή πάγωσαν και έμειναν έτσι για μεγάλο διάστημα
ώσπου θυμήθηκα . Θυμήθηκα εκείνο το ουράνιο τόξο και σκέφτηκα : είναι εκείνη ντυμένη με χρώματα , το κόκκινο που ήταν το αγαπημένο της , το γαλάζιο της θάλασσας που τόσο λάτρευε, το πράσινο που την ηρεμούσε .Και τότε ένιωσα τη
ζεστασιά της να με γεμίζει και ξαφνικά ο θυμός και η οργή ημέρεψαν,το κρύο έγινε ζέστη και η ψυχή μου επιτέλους να βρήκε ένα μέρος να ακουμπήσει .
Ένιωσα την μανούλα μου να ταξιδεύει , και το σώμα της μετά από πολύ καιρό
μπορούσε πάλι ,όπως τότε που ήτανε κοριτσόπουλο , να ακολουθήσει την ψυχή της και το πνεύμα της . Ήθελε πάρα πολύ να πάει ταξίδι , αποφάσισε να το κάνει όπως και όταν εκείνη το ήθελε .
Και την νιώθω όταν ταξιδεύει , άλλοτε να πετάει σαν πουλάκι με γερά και λαμπερά φτερά , άλλοτε να γίνεται ένα λουλούδι γεμάτο από άρωμα , άλλοτε να μεταμορφώνεται σε γυαλιστερό βότσαλο της παραλίας από εκείνα που ξεχωρίζεις αμέσως και σκύβεις να τα πιάσεις. Κάποιες φορές στο ταξίδι της μου γνέφει χαμογελαστά και τότε γυρνάω και βλέπω ένα σπουργίτι , ένα τριαντάφυλλο , ένα
βότσαλο και της χαμογελάω και εγώ .

Χαρισματικός άνθρωπος η μητέρα μου.
Μας έμαθε την μαγεία της προσφοράς χωρίς αντάλλαγμα , να παλεύουμε για το δίκαιο κόντρα στο άδικο , να χαιρόμαστε με τα καθημερινά απλά πράγματα ,να συγχωρούμε, να τολμάμε , να μαθαίνουμε , να αγαπάμε …
Δεν έχω παρά να προσπαθήσω για όλα όσα εκείνη θα ήθελε .
Τελειώνω με τον θησαυρό που μας άφησε « Αγάπη ,καλοσύνη , απλότητα είναι τα
καλύτερα στοιχεία για τον άνθρωπο , αν αυτά δώσεις αυτά θα πάρεις »
… Μόλις ένιωσα την μυρωδιά της γαρδένιας που άνθισε στο μπαλκόνι μου …

"Μεγάλες Απουσίες"

Aθηνά Π.Κ. είπε...

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
ΟΛΟΥΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΑΣ,
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ,
ΤΑ ΓΛΥΚΑ ΣΑΣ ΛΟΓΙΑ,
ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΑΤΕ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΟΥ

ΣΑΣ ΣΤΕΛΝΩ ΕΓΚΑΡΔΙΟΥΣ ΦΙΛΙΚΟΥΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ