"Μεγάλες Απουσίες"
Κι ήρθε ένας βαρύς χειμώνας ,
πόρτες, παράθυρα κλειστά ,
θλίψη , απουσία .
Η καρδιά , το μυαλό και η ψυχή πάγωσαν
κι έμειναν έτσι για μεγάλο διάστημα,
ώσπου θυμήθηκα .
Θυμήθηκα εκείνο το ουράνιο τόξο
και σκέφτηκα :
είναι εκείνη ντυμένη με χρώματα ,
το κόκκινο που ήταν το αγαπημένο της ,
το γαλάζιο της θάλασσας που τόσο λάτρευε,
το πράσινο που την ηρεμούσε .
Και τότε ένιωσα τη ζεστασιά της να με γεμίζει
και ξαφνικά ο θυμός και η οργή ημέρεψαν,
το κρύο έγινε ζέστη
και η ψυχή μου επιτέλους να βρήκε ένα μέρος να ακουμπήσει .
Ένιωσα την μανούλα μου να ταξιδεύει
και το σώμα της μετά από πολύ καιρό μπορούσε πάλι ,
όπως τότε που ήτανε κοριτσόπουλο ,
να ακολουθήσει την ψυχή της και το πνεύμα της .
Ήθελε πάρα πολύ να πάει ταξίδι ,
αποφάσισε να το κάνει όπως και όταν εκείνη το ήθελε .
Και την νιώθω όταν ταξιδεύει ,
άλλοτε να πετάει σαν πουλάκι με γερά και λαμπερά φτερά ,
άλλοτε να γίνεται ένα λουλούδι γεμάτο από άρωμα ,
άλλοτε να μεταμορφώνεται σε γυαλιστερό βότσαλο της παραλίας
από εκείνα που ξεχωρίζεις αμέσως και σκύβεις να τα πιάσεις.
Κάποιες φορές στο ταξίδι της μου γνέφει χαμογελαστά
και τότε γυρνάω και βλέπω ένα σπουργίτι ,
ένα τριαντάφυλλο ,
ένα βότσαλο
και της χαμογελάω και εγώ .
Χαρισματικός άνθρωπος η μητέρα μου.
Μας έμαθε την μαγεία της προσφοράς χωρίς αντάλλαγμα ,
να παλεύουμε για το δίκαιο κόντρα στο άδικο ,
να χαιρόμαστε με τα καθημερινά απλά πράγματα ,
να συγχωρούμε,
να τολμάμε ,
να μαθαίνουμε ,
να αγαπάμε …
Δεν έχω παρά να προσπαθήσω για όλα όσα εκείνη θα ήθελε .
Τελειώνω μ΄ έναν από τους πολύτιμους , γεμάτους σοφία θησαυρούς
που μας χάρισε
γραμμένο σ ένα φύλλο ημερολογίου :
« Αγάπη , καλοσύνη , απλότητα
είναι τα καλύτερα στοιχεία για τον άνθρωπο ,
αν αυτά δώσεις,
αυτά θα πάρεις »
… Μόλις "ένοιωσα" τη μυρωδιά της γαρδένιας που άνθισε στο μπαλκόνι μου …
Γεωργία
Κι ήρθε ένας βαρύς χειμώνας ,
πόρτες, παράθυρα κλειστά ,
θλίψη , απουσία .
Η καρδιά , το μυαλό και η ψυχή πάγωσαν
κι έμειναν έτσι για μεγάλο διάστημα,
ώσπου θυμήθηκα .
Θυμήθηκα εκείνο το ουράνιο τόξο
και σκέφτηκα :
είναι εκείνη ντυμένη με χρώματα ,
το κόκκινο που ήταν το αγαπημένο της ,
το γαλάζιο της θάλασσας που τόσο λάτρευε,
το πράσινο που την ηρεμούσε .
Και τότε ένιωσα τη ζεστασιά της να με γεμίζει
και ξαφνικά ο θυμός και η οργή ημέρεψαν,
το κρύο έγινε ζέστη
και η ψυχή μου επιτέλους να βρήκε ένα μέρος να ακουμπήσει .
Ένιωσα την μανούλα μου να ταξιδεύει
και το σώμα της μετά από πολύ καιρό μπορούσε πάλι ,
όπως τότε που ήτανε κοριτσόπουλο ,
να ακολουθήσει την ψυχή της και το πνεύμα της .
Ήθελε πάρα πολύ να πάει ταξίδι ,
αποφάσισε να το κάνει όπως και όταν εκείνη το ήθελε .
Και την νιώθω όταν ταξιδεύει ,
άλλοτε να πετάει σαν πουλάκι με γερά και λαμπερά φτερά ,
άλλοτε να γίνεται ένα λουλούδι γεμάτο από άρωμα ,
άλλοτε να μεταμορφώνεται σε γυαλιστερό βότσαλο της παραλίας
από εκείνα που ξεχωρίζεις αμέσως και σκύβεις να τα πιάσεις.
Κάποιες φορές στο ταξίδι της μου γνέφει χαμογελαστά
και τότε γυρνάω και βλέπω ένα σπουργίτι ,
ένα τριαντάφυλλο ,
ένα βότσαλο
και της χαμογελάω και εγώ .
Χαρισματικός άνθρωπος η μητέρα μου.
Μας έμαθε την μαγεία της προσφοράς χωρίς αντάλλαγμα ,
να παλεύουμε για το δίκαιο κόντρα στο άδικο ,
να χαιρόμαστε με τα καθημερινά απλά πράγματα ,
να συγχωρούμε,
να τολμάμε ,
να μαθαίνουμε ,
να αγαπάμε …
Δεν έχω παρά να προσπαθήσω για όλα όσα εκείνη θα ήθελε .
Τελειώνω μ΄ έναν από τους πολύτιμους , γεμάτους σοφία θησαυρούς
που μας χάρισε
γραμμένο σ ένα φύλλο ημερολογίου :
« Αγάπη , καλοσύνη , απλότητα
είναι τα καλύτερα στοιχεία για τον άνθρωπο ,
αν αυτά δώσεις,
αυτά θα πάρεις »
… Μόλις "ένοιωσα" τη μυρωδιά της γαρδένιας που άνθισε στο μπαλκόνι μου …
Γεωργία
22 Μαΐου 2010 1:09 μ.μ.
Λόγια καρδιάς από την αδελφή μου την Γωγώ
(το σχόλιό της στην προηγούμενη ανάρτησή που ήταν αφιερωμένη στην γλυκιά μανούλα μας)
Πράγματι την μέρα εκείνη έβρεχε
κι εμφανίστηκε ένα ουράνιο τόξο , που ίδιο δεν ξανά ΄χω δει !!
Πολύχρωμη γέφυρα ν΄ανέβει ,
γλυκός χαιρετισμός, ελπιδοφόρο σημάδι από κείνη, έτσι νομίζω ....
6 σχόλια:
Αθηνούλα, μύρισε η γαρδένια του μπαλκονιού σου μέχρι εδώ.
Πάντα έτσι θα την νιώθεις, θα σου στέλνει μηνύματα από τα ταξίδια της.
Πολύ γλυκό...
Αγαπημένη μου Αθηνούλα,
Πολύ τρυφερά και γλυκά τα λόγια που ψιθυρίζει η καρδιά της αδελφής σου, στην αγαπημένη σας μητέρα. Μην ανησυχείτε,
θα είναι κοντά σας σαν μια γλυκιά οπτασία, σαν ένα κύμα κατάλευκο,
θα έρχεται, στους απαλούς φωτεινούς ίσκιους των βλεφάρων σας και θα χρωματίζει τις στιγμές σας. Θα δυναμώνει τις αντοχές σας, θα σας εμπνέει και θα σας ηρεμεί.
Στα σύνορα ουρανού και γης, υπάρχει μια ξέχωρη σκάλα
που ανεβοκατεβαίνουν οι ψυχές, μόνο αυτών που αγαπούν αληθινά, μόνο αυτών, που η αύρα τους ξεχωρίζει και μεθά. Η μανούλα σας, θ' ανεβοκατεβαίνει συνέχεια τη σκάλα αυτή για να έρχεται κοντά σας.
Της μάνας η αγάπη σχημάτισε περιβόλι
σχήματος και μέγεθους καρδιάς, μιας καρδιάς που χώρεσε
τα σύμπαντα όλα,
τη μυστηριακή πρώτη αγάπη,
την υπέρτατη προσφορά. Στο περιβόλι της ψυχής της μανούλας σας, θα είστε με την αδερφή σου, τα ωραιότερα άνθη της, με τόσο μεθυστικό άρωμα, που φτάνει ν' αρωματιστούν ουρανός και γη, θάλασσες και ποτάμια.
Και να θυμάστε, για σας, δεν θα υπάρχει λέξη πιο λαμπερή από την ψυχή της και λύπη πιο γλυκιά από το χαμόγελό της.
Αθηνούλα μου, να είστε πάντα καλά με την αδελφή σου, να θυμάστε τη μανούλα σας.
Πολλά φιλάκια
Καναρινένια να σαι καλά ,
η αδελφή μου η Γωγώ έγραψε αυτά τα λόγια, αλλά είναι σαν να το γραψα εγώ , τα συναισθήματα είναι ίδια, η απώλεια μεγάλη , ίδια και η αγάπη στην καταπληκτική μας μανούλα
Ευωδιάζουν όλα τα λουλούδια των 3 κήπων μας από την αγγελική παρουσία της
Τους χαιρετισμούς μου (πέρασα και μύρισα τα τριαντάφυλλα του πατρικού σου σπιτιού)
Λία καλή μου
τα λόγια σου είναι ποίημα,
σαν κελαρυστό νερό ,
ένα ελπιδοφόρο ποίημα που αγγίζει την καρδιά και με ταξιδεύει τόσο όμορφα !!
Σ΄ευχαριστώ ,
σ΄ευχαριστούμε
Υπάρχει και μια τρίτη κόρη η μικρή αδελφούλα σας Άννα.
Μπορεί να μη μιλά και να μη γράφει, ίσως γιατί καθημερινά έχει τη μανούλα της κοντά της και πίνουνε παρέα το καφεδάκι που τόσο της άρεσε παρέα με ένα καντηλάκι που σιγόκαιει νυχθημερόν.
Πονάει το ίδιο και της λείπει ίσως περισσότερο μια και η επαφή τους ήταν καθημερινή.
Ας είστε καλά και οι τρεις να την θυμάστε με την αγάπη που της άξιζε.
Φιλιά
Don.Mateous ο…..γκρίνιας.
Και εννιά μήνες μετά την φαντάζομαι να τρέχει...να πετάει....και να μοιράζει απλόχερα αγγκαλιές .
Για τις αδελφές μου που Δόξασι ο Θεός , μας μεγάλωσε η ίδια μητέρα !
Δημοσίευση σχολίου