Κάτι από *Μικρό Πρίγκηπα*

Ένας μικρός αποσπασματικός διάλογος
από τον *Μικρό Πρίγκηπα*
με απλά συνοδευτικά σκιτσάκια μου
με μαύρο μαρκαδοράκι

Είναι όπως ακριβώς και με το λουλούδι.










Αν αγαπάς ένα λουλούδι που βρίσκεται σε ένα αστέρι,










είναι όμορφο τη νύχτα να κοιτάς τον ουρανό.









Όλα τα αστέρια είναι ανθισμένα.


- Βέβαια...






- θα κοιτάζεις τη νύχτα τα αστέρια.
Είναι πολύ μικρό το δικό μου για να σου δείξω που βρίσκεται. Είναι καλύτερα έτσι.









Το αστέρι μου, θα είναι για εσένα κάποιο από όλα.
Έτσι θα θέλεις να κοιτάς όλα τα αστέρια...
Θα 'ναι όλα φίλοι σου.
Θέλω να σου κάνω ένα δώρο...






Γέλασε κι άλλο.

- Α! Ανθρωπάκο πόσο αγαπώ να ακούω αυτό το γέλιο!

- Ακριβώς αυτό θα'ναι το δώρο μου ...

- Τι θέλεις να πεις?






- Τα αστέρια δεν είναι ίδια για όλους τους ανθρώπους.

Για εκείνους που ταξιδεύουν τα άστρα είναι οδηγοί.









Για άλλους δεν είναι τίποτα άλλο εκτός από μικρά φώτα .












Για εκείνους που είναι σοφοί τα άστρα είναι πρόβλημα.










Όμως όλα αυτά τα άστρα εκεί πάνω μένουν σιωπηλά.
Εσύ θα έχεις τα άστρα όπως κανένας άλλος...

- Τι θέλεις να πεις? Ξαναρώτησα.








- Όταν θα κοιτάζεις τον ουρανό τη νύχτα,
αφού πια θα έχω κατοικήσει εγώ σε ένα από όλα









και θα γελάω σε κάποιο από αυτά,
τότε για εσένα θα είναι
σαν να γελάνε όλα τα αστέρια.









Εσύ θα έχεις αστέρια που ξέρουν να γελάνε!



Και ξαναγέλασε.









- Κι όταν θα έχεις ανάγκη από παρηγοριά
(πάντοτε χρειάζεται κανείς παρηγοριά)
θα νιώθεις ευχαριστημένος που με γνώρισες.









Θα είσαι πάντοτε φίλος μου.












θα θέλεις να γελάσεις μαζί μου.










Και θα ανοίγεις κάποτε - κάποτε το παράθυρο σου,
να, έτσι για ευχαρίστηση...
Και οι φίλοι σου θα μείνουν έκπληκτοι
σαν σε βλέπουν να γελάς,
κοιτάζοντας τον ουρανό.








Τότε θα τους μιλήσεις και θα τους πεις:
"Ναι τα αστέρια με κάνουν πάντα να γελάω".

Antoine De Saint-Exypery
Le Petit Prince